Gliwickie Metamorfozy

Ewangelicy w Gliwicach – c.d. 1

Marian Jabłoński

Zdjęcia: E. Hordyniak, A. Matwiejew, M. Jabłoński, S. Kokoszka 

III.2008

www.gliwiczanie.pl gliwickie_metamorfozy@op.pl  

 

 

       
   Równie ciekawe są archiwalne zdjęcia z roku 1976 (1977 ?) z rozbiórki starego mostu i budowy nowego przy kościele św. Barbary.
       
Rozbiórka starego mostu i budowa nowego przy kościele św. Barbary
Rozbiórka starego mostu i budowa nowego przy kościele św. Barbary
Rozbiórka starego mostu i budowa nowego przy kościele św. Barbary
   Przy okazji obudowano wylot Ostropki do Kłodnicy.
Wylot Ostropki do Kłodnicy
   W ogrodzie przykościelnym stoi doskonale widoczna z zewnątrz bryła pomnika poświęconego pamięci Pastora Jacoba. Ten zadaszony pomnik stoi w miejscu, gdzie kiedyś stał pierwszy kościół św. Barbary i jego ołtarz.
Krzyż w miejscu starego kościoła
Tablica inskrypcyjna pod krzyżem
   Kościół św. Barbary był na ówczesne czasy bardzo nowoczesny, posiadał ogrzewanie gazowe i wraz z uporządkowanym terenem wokół niego stał się ozdobą miasta.
   W roku 1889 zamontowano na wieży zegar, który niestety nie zachował się do naszych czasów. Otwory po tarczach zegara zostały zamurowane tworząc kolejne okienka w wieży.
   W kolejnych latach wymieniono piece centralnego ogrzewania oraz zamontowano duży lichtarz gazowy zdalnie zapalany.
   W roku 1909 dla uczczenia 100-lecia istnienia parafii oraz 50-lecia zbudowania kościoła dokonano przebudowy jego budynku. Podniesiono wtedy podłogę o ponad pół metra by zmieścić nowoczesną kotłownię w piwnicach kościoła, oraz zakupiono elektryczny napęd do organów.
Kościół św. Barbary przed remontem Kościół św. Barbary po przebudowie
Kościół św. Barbary po przebudowie
   W roku 1923 zawieszono w kościele nowe stalowe dzwony, a w 1925 zawieszono odlaną w gliwickiej hucie brązową tablicę pamiątkową poświęconą pamięci zmarłych podczas działań wojennych w latach 1914-1917 członków parafii ewangelickiej.
   Rosnące lawinowo szeregi ewangelików spowodowały kolejną przebudowę kościoła. Odbyło się to w latach 1930-1932.
   Główną nawę wydłużono o 10 metrów, na nowo ukształtowano miejsce na nowy ołtarz oraz zamontowano tam 5 dużych witraży.
   Przy tych pracach wymieniono całą instalację elektryczną i oświetlenie kościoła. Ponadto elewację kościoła pokryto specjalną ręcznie robioną cegłą klinkierową. W 1933 r. zawieszono nowe brązowe dzwony i podniesiono o jedno piętro budynek probostwa.
Kościół św. Barbary po przebudowie
   Chór kościelny w roku 1930 – siedzą od lewej: Otto, Schweichert, Pastor Kiehr, Evers, Winkler, Pastor Schmidt, Karsunke, Pastor Albertz.
Chór kościelny w roku 1930
   Ostatnim przedwojennym pastorem był Pastor Herbert Kiehr pochowany w 1960 r. w Stuttgarcie – Fangelbach.
Pastor Herbert Kiehr
Grób pastora Herberta Kiehra
   II wojna światowa przyniosła daleko idące zmiany dla parafii ewangelickiej i samego kościoła. Budynek kościelny przekształcono decyzją władz miasta w kościół garnizonowy.
Garnizonowy kościół św. Barbary
   Zarekwirowano bibliotekę z aktami parafii ewangelickiej, a także zdemontowano w latach 50. witraże w prezbiterium. Te istniejące obecnie są całkowicie nowe, nie mające nic wspólnego z pierwotnym wyglądem witraży.
Garnizonowy kościół św. Barbary Garnizonowy kościół św. Barbary
Garnizonowy kościół św. Barbary Garnizonowy kościół św. Barbary
   Wnętrze kościoła prezentuje się niezwykle dostojnie.
Garnizonowy kościół św. Barbary
Garnizonowy kościół św. Barbary