Kościół Pokoju znalazł sobie ciche miejsce w Świdnicy, leżącej u podnóża Sudetów, na Równinie Świdnickiej, w malowniczej dolinie rzeki Bystrzycy.

   Niezwykle bogata historia i ciekawa architektura czyni z niej jedno z piękniejszych miast Dolnego Śląska. Znajdują się tu dwa najwyższej klasy zabytki sakralne. Pierwszy, to obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO, największy drewniany kościół Europy - ewangelicki, barokowy Kościół Pokoju p.w. Św. Trójcy, powstały po wojnie trzydziestoletniej (1618-1648), na mocy przywileju cesarskiego po interwencji w tej sprawie króla Szwecji. Drugi to gotycki kościół św. Stanisława i Wacława z górującą nad miastem 103-metrową wieżą.

   W 2001 r. Kościół Pokoju w Świdnicy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, dołączając tym samym do najwybitniejszych pomników dziedzictwa ludzkości. Wyjątkowo cennymi elementami wyposażenia kościoła są: ołtarz z 1752 r. i barokowa ambona, zdobiona scenami biblijnymi oraz alegoriami Wiary, Nadziei i Miłości. Nad drzwiami do ambony umieszczona jest rzeźba Jezusa Dobrego Pasterza. Zachowały się też zabytkowe barokowe organy. Stropy kościoła są ozdobione malowidłami ilustrującymi sceny z Objawienia św. Jana i alegorią Trójcy Świętej.

   W sąsiedztwie kościoła znajduje się cmentarz.

   W Świdnicy rozdzieliliśmy się na podgrupy, z których każda wracała do Gliwic inną drogą. Niektórzy pozostali jeszcze aby zwiedzić miasto.